sobota, 11 sierpnia 2007

pstrąg tęczowy

Pstrąg tęczowy

Z Wikipedii

Skocz do: nawigacji, szukaj
Pstrąg tęczowy
Systematyka
Domena eukarioty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada promieniopłetwe
Rząd łososiokształtne
Rodzina łososiowate
Rodzaj Oncorhynchus
Gatunek pstrąg tęczowy
Nazwa systematyczna
Oncorhynchus mykiss
(Walbaum, 1792)

Zasięg występowania
Galeria Wikimedia Commons
Zakład hodowli pstrąga w Zaporze
Zakład hodowli pstrąga w Zaporze

Pstrąg tęczowy (Oncorhynchus mykiss), pot. tęczak - ryba z rodziny łososiowatych, należąca do rodzaju łososi pacyficznych.

Spis treści

[ukryj]

Występowanie [edytuj]

Naturalnie występuje w Ameryce Północnej. Sztucznie rozpowszechniona niemal do wszystkich krajów świata. Do Polski sprowadzona w XIX wieku. Istnieją dwie odmiany: wędrowna, tzw. steelhead (spływająca do morza) i osiadła. W Polsce w niedużych ilościach spotkać go można w każdej niemal rzece oraz w wielu stawach i jeziorach. W Polsce nie zaobserwowano dotychczas stabilnej samorozradzającej się populacji. Ryby pochodzą z zarybień lub uciekają z hodowli.

Opis [edytuj]

Ubarwienie jest zależne od wieku i miejsca przebywania. Najczęściej srebrne boki, niebieskoszary lub zielonoszary grzbiet, różowa wstęga wzdłuż linii bocznej (której zawdzięcza swoją nazwę) oraz zawsze czarne plamki na bokach i płetwach. Długość: do 145 cm, zazwyczaj 40-60 cm, Waga: do 23 kg, zwykle 4-5, Dojrzałość płciowa: w 2 roku życia, Ikra: 500 do 3000 stosunkowo dużych jajeczek, Długość życia: w środowisku naturalnym najwyżej 7 lat, w Kalifornii widziano jednak 11-letnie pstrągi

Rozród [edytuj]

Dojrzewa płciowo w 2 lub 3 roku życia. Tarło pstrąga tęczowego odbywa się od grudnia do maja. Ryby wyszukują żwirowate ujścia rzek. Samica wykopuje w odpowiednim miejscu dołek, szybko machając płetwą. Składa do niego ikrę, którą samiec zapładnia. Samiczka ostrożnie zakrywa ikrę drobnymi kamyczkami i piaskiem. Młode pstrągi wykluwają się w różnym czasie, zależnie od temperatury wody. Te, które wylęgną się szybko, mają zawieszony woreczek żółtkowy, z którego czerpią pożywienie w pierwszych dniach życia. Dopóki nie spożytkują całego żółtka, pozostają w pobliżu jamki. W tym okresie nazywają się narybkiem. Tylko niewielka część dożywa dorosłości, większość pada ofiarą większych ryb. Rośnie bardzo szybko, w dobrych warunkach już w 3 roku życia waży około 1 kg.

Odżywianie [edytuj]

Pstrągi tęczowe są niestrudzonymi i wiecznie głodnymi łowcami. Podstawę ich jadłospisu stanowią owady i ich larwy. Wiosną żywi się jętkami i ważkami, jesienią owadami zaniesionymi pod wodę przez wiatr. Pstrągi zjadają też małe ryby, żaby, kijanki oraz robaki.

Ciekawostki [edytuj]

Pierwszy import pstrąga tęczowego do Europy nastąpił w latach 70. XVIII wieku. Pstrągi tęczowe reagują bardzo czule na owady latające, dlatego jest on często łowiony przez wędkarzy muchowych

Nazwy synonimiczne [edytuj]

  • Salmo mykiss Walbaum, 1792
  • Salmo penshinensis Pallas, 1814
  • Onchorynchus mykiss (Walbaum, 1792)

Podgatunki [edytuj]

  • Oncorhynchus mykiss aguabonita
  • Oncorhynchus mykiss gairdnerii
  • Oncorhynchus mykiss gilberti
  • Oncorhynchus mykiss irideus
  • Oncorhynchus mykiss mykiss
  • Oncorhynchus mykiss nelsoni
  • Oncorhynchus mykiss stonei
  • Oncorhynchus mykiss whitei

Sowa śnieżna

Z Wikipedii

Skocz do: nawigacji, szukaj
Sowa śnieżna
Systematyka
Domena eukarioty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ptaki
Podgromada Neornithes
Nadrząd neognatyczne
Rząd sowy
Rodzina puszczykowate
Gatunek sowa śnieżna
Nazwa systematyczna
Nyctea scandiaca
(Linnaeus, 1758)
Status ochronny wg IUCN
EX EW CR EN VU NT LC
Kategoria: niższego ryzyka



Galeria Wikimedia Commons

Sowa śnieżna (Nyctea scandiaca syn. Bubo scandiacus) - duży ptak drapieżny z rodziny puszczykowatych. Gniazduje w tundrze Eurazji i Ameryki Północnej. Zimuje na całym Półwyspie Skandynawskim, środkowej Azji oraz tajdze i północnej części Wielkich Równin Ameryki Północnej. W Polsce nielicznie zimują najczęściej młode osobniki, głównie na północy kraju. Inwazyjne pojawy odnotowano zimą 1920/21 i 1932/33. Spotykana w październiku - lutym.

Przybliżony zakres występowania: niebieski - zima, zielony - lato
Przybliżony zakres występowania: niebieski - zima, zielony - lato

Spis treści

[ukryj]

Cechy gatunku [edytuj]

Wyraźna biała szlara, wokół dzioba długie miękkie pióra. Nogi i palce obficie opierzone. Dymorfizm płciowy: samiec - nieomal czysto biały, niewiele brązowych plamek, najliczniejszych na lotkach i sterówkach oraz barkach i pokrywach skrzydłowych. Samica większa, a plamki zlewają się w poprzeczne pręgi. Młode z jeszcze większą ilością barwy brązowej.

Wymiary średnie [edytuj]

dł. ciała ok. 60 cm
rozpiętość skrzydeł 160 cm
waga ok. 1,35-2,6 kg

Biotop [edytuj]

Tundra, przy ciężkiej zimie przelatują na południe, jednak wędrówki są nieregularne, a migruje zmienna liczba osobników.

Gniazdo [edytuj]

Gniazdo na ziemi, w płytkim zagłębieniu.

Jaja [edytuj]

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju 5-14 jaj. [opis jaja]

Wysiadywanie [edytuj]

Jaja składane w odstępach kilkudniowych, wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 5 tygodni. Pisklętami zajmują się obydwoje rodzice.

Pożywienie [edytuj]

Gryzonie (głównie lemingi) i ptaki. Im mniej pokarmu, tym większą jego część stanowią gryzonie. Poluje również dniem.

Ochrona [edytuj]

Objęta ochroną gatunkową.

Ciekawostki [edytuj]


Zobacz też [edytuj]


Powered by MediaWiki
Wikimedia Foundation
  • Tę stronę ostatnio zmodyfikowano 23:36, 9 sie 2007.

szogun

Shōgun

Z Wikipedii

Skocz do: nawigacji, szukaj
Ujednoznacznienie
Ten artykuł dotyczy japońskiego tytułu wojskowego. Zobacz też: Szogun - powieść oraz jej adaptację filmową (serial).

Szogun (jap. 将軍 – shōgun: generał; tytuł oficjalny: 征夷大将軍 – seii taishōgun: głównodowodzący wojsk przeznaczonych do podboju barbarzyńców) – początkowo stopień wojskowy dowodzących cesarską armią japońską, później dziedziczny tytuł wojskowych władców Japonii sprawujących faktyczną władzę w kraju rządzonym nominalnie przez cesarza. Okres panowania szogunów nazywany jest bakufu (幕府 – rządy spod namiotu) lub szogunatem.

Spis treści

[ukryj]

Historia [edytuj]

Szogun jako stopień wojskowy [edytuj]

Funkcję szoguna wprowadzono w 794 podczas wojny z Ajnami. Armia ekspedycyjna zwana gun (jap. 軍) w liczbie od 3000 do 12000 żołnierzy była dowodzona przez generała shōgun. Taishōgun był najwyższym stopniem militarnym w systemie ritsuryō i odpowiadał stopniowi marszałka polnego. Taishōgun dowodził całą ekspedycją złożoną z trzech armii gun.

Po zakończeniu wojny w 813 urząd szoguna został zniesiony. W 940 na krótko go przywrócono w celu stłumienia rebelii wywołanej przez Tairę no Masakado.

Szogunat i urząd polityczny [edytuj]

W 1181 Minamoto no Yoshinaka otrzymał od cesarza władzę nad armią, jego syn w 1184 przyjął tytuł szoguna.

W 1868 szogunat został zniesiony.

Lista szogunów japońskich [edytuj]

Podbój Ajnów

  • Otomo no Otomaro 794-809
  • Sakanoue no Tamuramaro 809-811
  • Bunya no Watamaro 811-813

Rebelia Taira no Masakado

  • Fujiwara no Tadabumi 940

Wojna Gempei

  • Minamoto no Yoshinaka 1181-1184 (formalnie nie nosił tytułu szoguna)
  • Minamoto no Yoshitsune 1184-1189

Szogunat Kamakura 1192-1333

  • Minamoto no Yoritomo 1192-1199
  • Minamoto no Yoriie 1202-1203
  • Minamoto no Sanetomo 1203-1219
  • Kujo Yoritsune 1226-1244
  • Kujo Yoritsugu 1244-1252
  • Munetaka 1252-1266
  • Koreyasu 1266-1289
  • Hisaaki 1289-1308
  • Morikuni 1308-1333

Szogunat Kemmu 1333-1338

  • Morinaga Moriyoshi 1333-1334
  • Nariga Nariyoshi 1334-1338

Szogunat Ashikaga 1338-1573

  • Ashikaga Takauji 1338–1358
  • Ashikaga Yoshiakira 1359–1368
  • Ashikaga Yoshimitsu 1368–1394
  • Ashikaga Yoshimochi 1395–1423
  • Ashikaga Yoshikazu 1423–1425
  • Ashikaga Yoshinori 1429–1441
  • Ashikaga Yoshikatsu 1442–1443
  • Ashikaga Yoshimasa 1449–1473
  • Ashikaga Yoshihisa 1474–1489
  • Ashikaga Yoshitane 1490–1493
  • Ashikaga Yoshizumi 1495–1508
  • Ashikaga Yoshitane 1508-1521
  • Ashikaga Yoshiharu 1522–1547
  • Ashikaga Yoshiteru 1547–1565
  • Ashikaga Yoshihide 1568
  • Ashikaga Yoshiaki 1568–1573

Faktyczni władcy wojskowi Japonii bez tytułu szoguna

Szogunat Tokugawa 1603-1868

  • Tokugawa Ieyasu 1603-1605
  • Tokugawa Hidetada 1605-1623
  • Tokugawa Iemitsu 1623-1651
  • Tokugawa Ietsuna 1651-1680
  • Tokugawa Tsunayoshi 1680-1709
  • Tokugawa Ienobu 1709-1712
  • Tokugawa Ietsugu 1713-1716
  • Tokugawa Yoshimune 1716-1745
  • Tokugawa Ieshige 1745-1760
  • Tokugawa Ieharu 1760-1786
  • Tokugawa Ienari 1787-1837
  • Tokugawa Ieyoshi 1837-1853
  • Tokugawa Iesada 1853-1858
  • Tokugawa Iemochi 1858-1866
  • Tokugawa Yoshinobu 1867-1868

Etymologia wyrazu polskiego [edytuj]

Językoznawcy dopuszczają oboczne spolszczenie japońskiego wyrazu shōgun: siogun i szogun. Pierwsza forma bliższa jest oryginalnej wymowie, bowiem japońskie sh wymawia się częściej jak polskie ś, nie sz. Dawniej w piśmie obowiązywała jedynie forma szogun, obecnie zdaje się być ona mniej popularna.

Bibliografia [edytuj]


psy

Dogs.pl - Wszystko o psach
M e n u

Wiadomości

Artykuły

Rasy

Tresura

Prawo

Wystawy

Ogłoszenia

Katalog hodowli

Adresy

Galeria

Forum

Chat

Reklama

Redakcja

R a s y

Spis alfabetyczny

Grupy FCI



Dogs.pl > Rasy > Spis alfabetyczny


A
Airedale Terrier [Galeria]
Akita [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Alaskan Malamute [Galeria] [Hodowle] [WWW]
American Staffordshire Terrier [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [Kluby] [WWW]
Appenzeller [WWW]
Australian Cattle Dog
Australian Silky Terrier [Wzorzec] [Galeria]

B
Basenji
Basset Hound [Galeria] [Hodowle]
Beagle [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Bearded Collie [Galeria]
Bedlington Terrier
Bernardyn [Galeria] [Hodowle]
Berneński Pies Pasterski [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Biszon Kędzierzawy (Bichon Frise)
Bloodhound
Bokser [Galeria] [Hodowle] [Kluby] [WWW]
Border Collie [Hodowle] [WWW]
Border Terrier
Boston Terrier
Bouvier Des Flandres [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Briard [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Buldog Angielski [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle]
Buldog Francuski [Galeria] [Hodowle]
Bullmastiff [Wzorzec]
Bulterier [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [Kluby]
Bulterier miniaturowy [Wzorzec] [Hodowle] [Kluby]

C
Cairn Terrier [Hodowle]
Cane Corso [Wzorzec] [Hodowle]
Cavalier King Charles Spaniel [Galeria] [Hodowle]
Charcik Włoski
Chart Afgański [Hodowle]
Chart Angielski (Greyhound) [Hodowle]
Chart Angielski (Whippet) [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Chart Perski (Saluki)
Chart Polski [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Chart Rosyjski Borzoj
Chart Szkocki (Deerhound) [Hodowle]
Chesapeake Bay Retriever [Hodowle]
Chihuahua
Chin japoński [Wzorzec]
Chiński Grzywacz [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle]
Chow Chow [Galeria] [WWW]
Cimarron [WWW]
Clumber Spaniel
Cocker Spaniel Amerykański
Cocker Spaniel Angielski [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Coton De Tulear [Wzorzec] [Hodowle]
Curly Coated Retriever
Czarny Terier Rosyjski [Galeria] [Hodowle] [Kluby]
Czechosłowacki Wilczak [Galeria] [Hodowle] [WWW]

D
Dalmatyńczyk [Galeria] [WWW]
Dandie Dinmont Terrier
Doberman [Galeria] [Hodowle] [Kluby] [WWW]
Dog Argentyński [Wzorzec]
Dog Niemiecki [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [Kluby] [WWW]
Dogue De Bordeaux [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle]
Duży Japoński Pies [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Duży Münsterländer
Duży Szwajcarski Pies Pasterski

E
Entlebucher [WWW]
Eurasier

F
Field Spaniel
Fila Brasileiro [Wzorzec] [Hodowle]
Flat Coated Retriever [WWW] [Hodowle]
Foksterier [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle]

G
Glen Of Imaal Terrier
Golden Retriever [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Gończy Niemiecki
Gończy Polski
Grand bleu de Gascogne [Hodowle]
Greyhound

H
Hawańczyk
Hovawart [WWW]

I
Irish Soft Coated Wheaten Terrier
Irlndzki Spaniel Wodny

J
Jack Russel Terrier [Galeria]
Jamnik [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Jamnik długowłosy [Hodowle]
Japan Chin

K
Keeshond
Kerry Blue Terrier
King Charles Spaniel
Komondor
Kromfohrländer
Kuwasz

L
Labrador Retriever [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Lakeland Terrier
Landseer
Leonberger [WWW]
Lhasa Apso [Galeria] [Hodowle]
Lwi Piesek [Hodowle]

M
Maltańczyk
Mały Münsterländer
Mastif Angielski [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle]
Mastif Hiszpański [Hodowle]
Mastif Neapolitański [Hodowle]
Mastif Pirenejski [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Mastif Tybetański [Hodowle]
Mops [Galeria] [Hodowle]

N
Niemiecki Terier Myśliwski
Norfolk Terrier
Norwich Terrier [Hodowle] [WWW]
Nowofundland [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [Kluby]

O
Owczarek Australijski
Owczarek Belgijski [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Owczarek Kaukaski [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Owczarek Niemiecki [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Owczarek Pirenejski
Owczarek Podhalański [Hodowle] [WWW]
Owczarek Południowo-rosyjski [Hodowle]
Owczarek Staroangielski (Bobtail) [Galeria] [Hodowle]
Owczarek Szetlandzki (Sheltie) [Galeria] [Hodowle]
Owczarek Szkocki (Collie) [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Owczarek Środkowoazjatycki [Galeria] [Hodowle]

P
Papillon
Pekińczyk
Pies Faraona
Pies Kanaryjski [Galeria] [Hodowle]
Pinczer Małpi
Pinczer Miniaturowy [Galeria] [Kluby] [Hodowle]
Pinczer Średni [Galeria] [Hodowle] [Kluby]
Pirenejski Pies Górski
Płochacz Niemiecki
Podenco Ibicenco
Pointer
Polski Owczarek Nizinny [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle]
Posokowiec Bawarski [Galeria]
Posokowiec Hanowerski
Pudel [Galeria] [Hodowle]
Pudelpointer
Puli

R
Rhodesian Ridgeback [WWW]
Rottweiler [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle]

S
Saluki
Samojed [Galeria] [Hodowle]
Sealyham Terrier [Galeria] [WWW]
Seter Angielski [WWW]
Seter Irlandzki [Hodowle] [WWW]
Seter Szkocki (Gordon) [Hodowle] [WWW]
Shar Pei [Wzorzec] [Galeria]
Shiba [Hodowle] [WWW]
Shih Tzu [Galeria] [Hodowle]
Siberian Husky [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Skye Terrier
Spaniel Tybetański [Hodowle]
Springer Spaniel Angielski [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Staffordshire Bull Terrier [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Sznaucer [Galeria] [Hodowle]
Sznaucer Olbrzym [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Szpic Niemiecki [Hodowle]
Szwajcarski Pies Pasterski [Kluby]

T
Terier Australijski
Terier Irlandzki
Terier Szkocki [Hodowle]
Terier Tybetański [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Terier Walijski [Wzorzec] [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Tosa [Wzorzec]
Toy Pudel [Hodowle] [WWW]

W
Welsh Corgi Cardigan [Hodowle]
Welsh Corgi Pembroke [Artykuł] [Galeria] [Hodowle]
West Highland White Terrier [Galeria] [Hodowle] [WWW]
Wilczarz Irlandzki
Wyżeł Czeski (Fousek) [Galeria]
Wyżeł Niemiecki [Galeria] [WWW]
Wyżeł Weimarski [Hodowle] [WWW]
Wyżeł Węgierski

Y
Yorkshire Terrier [Galeria] [Hodowle]

krokodyle


Krokodyle (krokodylowe) (Crocodilia) – rząd gadów, jedyni żyjący przedstawiciele gadów naczelnych. Obecnie reprezentowany jest przez trzy rodziny: krokodylowatych czyli krokodyli właściwych, aligatorowatych czyli kajmanów i aligatorów oraz gawiali z jednym gatunkiem. Poszczególne rodziny różnią się między sobą kształtem pyska oraz liczbą i układem zębów. Żyją na wszystkich kontynentach oprócz Europy i Antarktydy w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Są zwierzętami prowadzącymi półwodny tryb życia o jaszczurowatym kształcie ciała, pokryte kostnymi tarczami, ze szczękami opatrzonymi zębami wklinowanymi w zębodoły. Ciało zakończone silnie rozwiniętym i umięśnionym ogonem. Dwie pary krótkich, silnych odnóży, z których przednie posiadają palce wolne, tylne spięte są w całości lub częściowo błoną pływną.

Spis treści

[ukryj]

Cechy budowy [edytuj]

Wykazują wiele cech budowy właściwych dla ptaków i ssaków czyli wyżej uorganizowanych gromad kręgowców. Ich zęby są osadzone tekodontycznie czyli w zębodołach. Przez całe życie krokodyla zęby są w doskonałym stanie ponieważ gdy zużyty ząb wypadnie to na jego miejscu wyrasta nowy. Krew tętnicza nie miesza się z żylną ponieważ ich serce jest podzielone zupełnie na dwa przedsionki i dwie komory. Przepona rozdziela jamę ciała na jamę brzuszną i jamę klatki piersiowej. Struktura płuc jest gąbczasta. Występuje u nich ucho zewnętrzne. Nie występuje natomiast narząd Jacobsona. Gadzie cechy budowy to diapsydalna (2 doły skroniowe) masywna czaszka szeroka i wydłużona. W puszce mózgowej brakuje otworu na oko ciemieniowe. Nozdrza wewnętrzne przesunięte w tył do gardzieli ułatwiają oddychanie podczas połykania. Liczne, stożkowate zęby na skraju szczęk i na żuchwie wzajemnie zachodzą za siebie co umożliwia zamykanie pyska. Kręgosłup zbudowany z kręgów o trzonach przodowklęsłych w liczbie od 67 do 69. W ścianie brzucha od 7 do 8 par gastrali (żeber brzusznych). Żołądek składa się z przedniej części mięśniowej, która wyścielona rogowymi płytkami zawiera gastrolity (połykane kamienie) i tylnej gruczołowej pełniącą funkcję trawienną. Szpara kloakalna ustawiona wzdłużnie, brak pęcherza moczowego. Ogon dobrze umięśniony, bocznie spłaszczony pełni funkcję napędową podczas pływania. Odnóża tylne są większe i lepiej umięśnione zakończone czterema palcami spiętymi błonami pływnymi. Przednie odnóża kończy pięć palców bez błon pływnych. Poszczególne rodziny różnią się między sobą układem zębów. Krokodyle właściwe czyli krokodylowate mają zależnie od gatunku od 28 do 32 zębów w szczęce górnej i zazwyczaj od 32 do 36 w szczęce dolnej. Po zamknięciu pyska chowają się za wargami oprócz największych. U aligatorów 40 zębów żuchwy chowa się w szczelinach zębów górnej szczęki. Największe czwórki wchodzą w głębokie zatoki w kości międzyszczękowej. Gawiale mają 51 zębów takiego samego kształtu i wielkości, z tego 24 w szczęce górnej i 27 w dolnej

Tryb życia [edytuj]

Krokodylowe są największymi żyjącymi dziś gadami. Spotyka się je przeważnie w wodzie słodkiej, istnieją jednak również gatunki słonowodne, które mogą w niej przebywać dzięki obecności gruczołów solnych (krokodyle łzy). Zamieszkują strefę gorąca, w okresie suszy zagrzebują się w muł, zapadając w sen. W wodzie poruszają się szybko i zwinnie, są niebezpieczne, podczas gdy na lądzie raczej niezgrabne i ciężkie, chociaż na krótkich odcinkach mogą poruszać się nadspodziewanie szybko. Z natury są zwierzętami energooszczędnymi, które w wodzie jak i na lądzie godzinami mogą leżeć nieruchomo. Leżąc tak często na piasku w pobliżu wody rozwierają paszczę chłodząc organizm i pozwalając ptakom wydziobywać z ich jamy gębowej pijawki i resztki pokarmu spomiędzy zębów. Jeśli ptaki nie usuną pasożytujących na błonie śluzowej pijawek, te same odpadają wskutek wysychania błony na słońcu. Kiedy gad leży nieruchomo, spowalniają się jego procesy życiowe, rzadziej oddycha, a jego dwukomorowe serce bije tylko trzy razy na godzinę. Dzięki temu może też kilka godzin przebywać w zanurzeniu. Kiedy zanurkuje automatycznie skurcz mięśni zamyka otwory nosowe, a fałdy skórne zamykają otwory słuchowe. Serce włącza wewnętrzny obieg powietrza, który polega na tym, że tylko niewiele krwi tętniczej przepuszcza do żołądka i jelit a zasila je krew żylna. Krew natleniona zasila serce i mózg.

Pożywienie [edytuj]

Żywią się głównie rybami, ptakami wodnymi, ssakami, czasem ich ofiarą jest nieostrożny człowiek. Godzinami mogą leżeć w płytkiej wodzie wystawiając tylko nozdrza i oczy ponad powierzchnię i czekając na nieostrożną ofiarę. W momencie ataku na krótkim odcinku mogą być bardzo szybkie. Uchwyconą ofiarę usiłują wciągnąć do wody by ogłuszyć ją uderzeniami ogona i utopić. Często martwej ofiary nie pożerają od razu ale zaczepiają ją pod korzeniami drzew by skruszała, a następnie pożerają ją pod wodą lub na brzegu. Jeśli zdobycz jest duża często gromadnie wyrywają, rozrywają na kawałki okręcając się wokół własnej osi. Wyrwany kawał połykają w całości wraz z kośćmi i sierścią. Niestrawione części wydalają w postaci wypluwek podobnie jak sowy. Dla ułatwienia trawienia muszą połykać małe kamienie, które działają jak żarna w ich żołądku (podobnie jak u strusi). Gromadnie żyją tylko w miejscach obfitujących w zdobycz.

Rozmnażanie [edytuj]

Wszystkie gatunki krokodyli są jajorodne. Okres godowy gatunków żyjących w klimacie umiarkowanym determinuje temperatura, a gatunków klimatu gorącego nadejście pory suchej. Kopulację poprzedza rytuał zalotów, w czasie których samiec puszcza z paszczy bańki powietrza i wzbija fontanny wody uderzając szyją i ogonem o powierzchnię wody. Sama kopulacja trwa zazwyczaj niewiele ponad minutę - zachodzi zapłodnienie wewnętrzne. Samica buduje na brzegu powyżej poziomu wody, zazwyczaj w tym samym miejscu, gniazdo mające formę kopca o wysokości ok. 1 metra z błota, liści i szczątków roślinnych, do którego zazwyczaj składa jaja pokryte twardą skorupą wapienną (jak u ptaków ale mocniejszą) w liczbie ok 50. Złożone jaja przykrywa liśćmi i pędami roślin zmieszanymi z błotem. Inkubacja przebiega pod wpływem ciepła słonecznego i ciepła wydobywającego się z fermentujących szczątków roślinnych, dzięki którym w kopcu zarówno w dzień jak i w nocy panuje stała temperatura ok. 32°C z takiego "kompostownika" wylęgają się młode krokodyle. Samice przejawiają silny instynkt macierzyński. Przez czas wylęgu pozostają w pobliżu gniazda i nie pobierają pokarmu. Do przebicia twardej skorupy jaja służy młodym ząb jajowy. W tym czasie młode wydaje dźwięki, które odbiera samica i przychodzi odkopać gniazdo i przenieść je w pysku do wody, gdzie później przez jakiś czas jest gotowa je bronić. Mimo opieki krokodylicy w warunkach naturalnych jedynie troje na pięćdziesiąt ma szanse dożyć wieku dorosłego. Większość stanie się łupem innych drapieżników.

Ciekawostki [edytuj]

  • Rząd krokodylowych filogenetycznie spokrewniony jest z ptakami.
  • Na farmach krokodyli zauważono, że płeć potomstwa zależy od temperatury w jakiej rozwijały się jaja. Optymalna temperatura, przy której wylęga się tyle samo samic co samców wynosi 32°C. Jeśli wynosi 33-35°C wyklują się tylko samce, a w przedziale 28-31°C tylko samice.
  • Krokodyl należał do zwierząt czczonych między innymi przez Egipcjan, którzy na jego cześć założyli miasto Krokodilopolis. Egipski bóg płodności i wody, Sobek miał głowę krokodyla.
Wikicytaty
Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
o krokodylach

Systematyka [edytuj]

Do rzędu krokodyli zalicza się 3 rodziny i 23 gatunki, w tym: